ଗଙ୍ଗାଉଦ୍ଧାର

In the ancient state of Malayasen, there was a Brahmin, whose wife was having illicit relationship with others. The Brahmin was dissatisfied with this and one fine day, left his wife and home. The lady did not stop her wrongdoings and had a daughter borne to her from the illicit relationships. To avoid social embarrassment, she left the daughter at the cremation ground and abandoned her. The kid was crying loudly, that is when a Jackal (or fox) coming in search of food, found the girl. Looking at such a small beautiful kid, sense of kindness was born and the Jackal decided to take the girl home and raise her as her own daughter. Over the period of time, the girl, grew up and the Jackal enlarged its hole (home) bigger to accommodate her. Eventually she stepped into youth. Every day the girl goes out of the hole and swims in the nearby river, dries her hair and goes back into the hole. One day, the king of that kingdom came for hunting to that area and saw the girl while she was entering the cave, after drying her hair. The king thought where did this beautiful girl come from in this dense forest? As the girl slipped into the hole, the king could no longer see the girl. At that time, the jackal turned around and approached the hole. The king saw the jackal and asked about the girl. The jackal narrated all the old stories and said that I have brought up the girl. The king proposed to jackal to marry the girl. Happy with this news, the jackal called the girl from the hole and informed her that the king would marry her. The jackal told the King that as being an animal, I can only donate my daughter but cannot give you anything as charity, which a father should do. Hence to honor that, I will not touch the water in your kingdom. Even today, that custom continues in Odisha, a father should never accept anything at her married daughter's in-law's house, not even water. He only gives everything. After a few days, the jackal died and was born in the king of the Sun family in the next birth and became the king of the ocean. He remembered everything from his previous birth. He thought, I transformed to a king in the God's family from a jackal by bringing up a girl, so if I bring up 60000 girls, then I can get the post of Indra- the king of Gods in heaven. So the king of the ocean (jackal) worshiped Lord Brahma, "the Creator" of the Universe, to please him and get his desire fulfilled.

Indra - the king of Gods could knew the desire of the king of ocean and was fearful of loosing his position. So he requested Saraswati, the Hindu goddess of speech, to sit in front of the king's tongue and say boy instead of girl, so that his position could be saved. Saraswati did so, sat in front the king's tongue and the king asked for boy instead of girl. Lord Brahma granted the wish of the king of ocean, and over time his queen got pregnant and gave birth a big piece of flesh. Thinking that it was neither a boy nor a girl, the king threw it out in anger, and the flesh split open, and 60,000 boys came out like mustard seeds. They began to grow over time and devoured and emptied everything by eating them and finally even ate the soil. That is how, 3 parts of the world became ocean from soil. This created a bigger problem and Indra was worried thinking that these 60,000 boys will eat everything, thus ending the world. The boys had catch hold of a sacrificial horse. Indra stole the horse and left it in Kapila Muni's (saint Kapila) ashram (spiritual hermitage). The boys saw the horse at the ashram and thought the saint had stolen the horse and pulled off his beard. The angry Kapil Muni cursed them all to ashes, 60,000 sons were burnt to ashes and a pile of ashes was created. They asked the saint ( from the ashes, yes, they could do it) how will we be saved? The saint replied : if the Ganga (The Ganges) river flows over you then you will be liberated. Four generations passed away and then Bhagirath the great grand son of the fourth generation (Sagar King's son Asmanja, Asmanja's son Anshuman, Anshuman's son Dillip, Dillip's son Bhagirath ) tried to bring river Ganga by worshiping her for 12 years. She was at the nail's corner of Lord Vishnu, so Bhagirath worshiped Lord Vishnu for another 12 years but then he said, he has left Ganga with saint Merusula. Bhagirath worshiped Merusula again and he said Ganga has married Lord Shiva. Bhagirath worshiped Lord Shiva and he said, he has left Ganga at Lord Bamana's feet. When Bhagirath went to Bamana, he said, I could not keep Ganga and left her at the top of Mount Meru, the sacred five-peaked mountain. Bhagirath went to the Mount Meru and worshipped again, and Mount Meru asked him to bring the Airavata, the white divine elephant, with four tusks and seven trunks. Airavata is "king of elephants" and serves for the Lord Indra as his vehicle. If Airavata hits the Mount with his four tusks, then only can Ganga come out. Bhagirath served Airavata for 12 years after which it was a happy to go with him, but one one condition - If I take Ganga to earth, then I will marry Ganga. This is the reason, people give example of elephant as the biggest fool, like sky and hell relationship is impossible - it was trying to get hold of what it was incapable to handle. The Ganges agreed to Airavata's condition, but said, Airavata can be my husband if it can accept my stupidity. I will roll over Airavata in my flow till earth and he has to patiently suffer that. If it cannot, then it has to call me Mother, only then I will leave Airavata. Whatsoever, finally Airavata hit the Mount Meru with it's four tusks, one of its tusks broke, so it only 3 places broke and The Ganges came out with 3 edges only. The Ganges rolled the Airavata and carried it away, it got stuck at 5 places, resulting creation of five plateaus Indraprastha, Yamaprastha, Jayanta, Barunavanta, Hasteena. Finally, Ganga merged into the level plain. By that time Airavata had enough share of pain, so it called The Ganges as Mother asking for mercy.

The Ganges spared Airavata and gave a conch to Bhagirath and told him to blow and go in front and she will follow him. On the way, saint Kanva saw the Ganges coming at lightning speed, so for the protection of his Ashram and animals, he made the Ganga a drop of water with his power of mantra and drank it. Bhagirath realized this without seeing Ganga again, so he again stopped at saint Kanva's place and worshiped saint Kanva to leave Ganga, to liberate his ancestors. Saint Kanva finally agreed but fell into confusion, about how to release Ganga, if he releases it from the eyes, it will be tears, he cannot release it as urine, if he release from the ear, it will smell, if it is released from the mouth, it will be not be considered as purified. Same goes for nose, and anus, so he was forced to cut his thigh and let Ganga out by that way. That's why Ganga was named Janhabi. After coming out of his thigh, another lady God Sundhyaani captured the the Ganges and kept it in a pot. After serving Sundhyaani for twelve years, Bhagirath brought Ganga from the pot. Hence Ganga's other name is Surasuri. Finally the Ganges came and rescued those 60000 sinner brothers.

This is based on the following article published in my native language on Twitter.

ମଳୟସେନ ରାଜ୍ୟରେ ଜଣେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଥିଲେ | ବ୍ରାହ୍ମଣର ସ୍ତ୍ରୀ ସବୁବେଳେ ପରପୁରୁଷରେ ବ୍ରତୀ ହେଉଥିଲେ | ବ୍ରାହ୍ମଣ ଏ ଖବରରେ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ ଘର ଛାଡ଼ି ସ୍ତ୍ରୀକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଚାଲିଗଲା | ପ୍ରକୃତି ନୈବ ମୁଚ୍ୟତେ | ପରପୁରୁଷ ସହ ସମ୍ପର୍କରୁ ବ୍ରାହ୍ମଣୀର ଏକ କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ହେଲା | ଲୋକ ଲଜ୍ଜାରୁ ବର୍ତ୍ତିବାପାଇଁ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ସେ କନ୍ୟାକୁ ଶ୍ମଶାନରେ ଛାଡି଼ ଗାଁ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲା | ଛୋଟ ପିଲାଟି ମଶାଣିରେ ପଡ଼ି କାନ୍ଦୁଥିଲା | ବିଲୁଆଟିଏ ଖାଦ୍ୟ ସଂଗ୍ରହରେ ଆସି ଦେଖେ ମଶାଣିରେ କଅଁଳିଆ ସଦ୍ୟ ଜନ୍ମିତ ଝିଅଟିଏ କାନ୍ଦୁଛି | ବିଲୁଆ ମନରେ ଧର୍ମ ଭାବନା ଜାତ ହେଲା | ସେ ଝିଅଟିକୁ ନେଇ ପାଳିବାକୁ ଲାଗିଲା | ଝିଅଟି କ୍ରମଶଃ ବଢ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା | ଝିଅର ଆକୃତି ଅନୁସାରେ ବିଲୁଆ ନିଜ ଗାତଟିକୁ ବଡ଼ କରିଚାଲିଲା | ଝିଅଟି ଯୌବନରେ ପାଦ ଥାପିଲା | ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଝିଅଟି ଗାତରୁ ବାହାରେ ଆଉ ପାଖ ନଦୀରେ ଗାଧେଇ ନିଜକେଶ କୁ ଶୁଖାଇ ପୁଣି ଗାତ ଭିତରେ ପଶିଯାଉଥାଏ | ଦିନେ ସେ ଗାଧେଇ କେଶ ଶୁଖାଇ ଗାତକୁ ପ୍ରବେଶ କଲାବେଳେ ସେ ରାଜ୍ୟର ରାଜା ମୃଗୟା କରିବାକୁ ଯାଇ ସେ ଝିଅଟିକୁ ଦେଖିଲେ | ରାଜା ଭାବିଲେ ଏ ଘଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ଏ ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟା କେଉଁଠୁ ଆସିଲା ? ଝିଅଟି ଗାତ ଭିତରେ ପଶି ଯିବାରୁ ରାଜା ଝିଅଟିକୁ ଆଉ ଦେଖି ପାରିଲେ ନାହିଁ | ଏ ସମୟରେ ବିଲୁଆ ବୁଲି ବୁଲି ଗାତ ନିକଟକୁ ଆସିଲା | ରାଜା ବିଲୁଆକୁ ଦେଖି ପଚାରିଲେ ଝିଅର ଖବର | ବିଲୁଆ ପୁରୁଣା କଥା ସବୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି କହିଲା ସେ ଝିଅକୁ ମୁଁ ପାଳି ବଡ଼ କରିଛି |ରାଜା ଝିଅଟିକୁ ବିବାହ କରିବାପାଇଁ ବିଲୁଆକୁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲେ | ବିଲୁଆ ଏ ଖବରରେ ଖୁସି ହୋଇ ଝିଅଟିକୁ ଗାତ ମଧ୍ୟରୁ ଡାକିଲା | ଝିଅଟି ଆସିବାରୁ ତାକୁ ରାଜାଙ୍କୁ ବିବାହ କରାଇବା ପାଇଁ ଜଣାଇଲା | ରାଜାଙ୍କୁ କୌଣସି ଦକ୍ଷିଣା ଦେଇପାରିବନି ବୋଲି ବିଲୁଆ ମନାକଲା | ଯେହେତୁ ମୁ ଜାତିରେ ପଶୁ, ଦାନ ସିନା ଦେଲି ଦକ୍ଷିଣା ଦେବା ମୋ ପକ୍ଷରେ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ , କିନ୍ତୁ ସର୍ତ୍ତ ରଖିଲା, ଯେହେତୁ ମୁଁ ଦକ୍ଷିଣା ଦେଇପାରୁନାହିଁ ତେଣୁ ଝିଅର ବାପା ହିସାବରେ ମୁଁ ବଂଚିଥିବା ଯାଏଁ ତୁମ ରାଜ୍ୟରେ ଜଳ ସ୍ପର୍ଶ କରିବି ନାହିଁ | ଯଦି ଛୁଇଁବି ମତେ ପାପ ଲାଗିବ | ଆଜିପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଧ୍ୟ ସେ ପ୍ରଥା ଓଡ଼ିଶାରେ ଚାଲିଆସିଛି | କିଛି ଦିନାନ୍ତେ ବିଲୁଆର ମୃତ୍ୟୁ ହେଲା | ପର ଜନ୍ମରେ ସେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବଂଶରେ ରାଜା ହୋଇ ସଗର ରାଜା ହୋଇ ଜନ୍ମ ହେଲା | ପୂର୍ବ ଜନ୍ମର କଥା ତାର ମନେ ଥିଲା |ମଶାଣିରୁ ଝିଅଟେ ଆଣି ପାଳିଥିଲି ବୋଲି ବିଲୁଆରୁ ରାଜା ହୋଇ ଜନ୍ମ ହେଲି |ଯଦି 60000 ଝିଅ ଜନ୍ମ ଦେବି ମତେ ଇନ୍ଦ୍ର ପଦବୀ ମିଳିଯିବ ବୋଲି ତା ମନରେ ଆଶା ହେଲା |

ସେତେ କୁ ଏତେ, ଏତେ କୁ କେତେ| ଇନ୍ଦ୍ର ଏହା ଜାଣିପାରିଲେ | ସେ ନିଶ୍ଚୟ 60000 ଝିଅ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ଦାନ ଦେଇଦେବ ଏବଂ ମୋ ପଦବୀଟି ନେଇଯିବ | ରାଜା (ବିଲୁଆ) ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରାଇ ବର ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ଇଚ୍ଛାକଲେ | ଇନ୍ଦ୍ର ସରସ୍ୱତୀଙ୍କୁ କହିଲେ ରାଜାର ଜିହ୍ୱାଗ୍ରେ ବସି ଝିଅ ବଦଳରେ ପୁଅ କୁହାଇ ଦିଅନ୍ତୁ | ମୋର ପଦବୀ ବଞ୍ଚିଯିବ |ସରସ୍ବତୀ ସେହିପରି କଲେ, ରାଜାର ଜିଭ ଅଗ୍ରରେ ବସିଲେ | ରାଜା ବର ମାଗନ୍ତେ ଝିଅ ବଦଳରେ ପୁଅ କୁହାଇଦେଲେ |ବ୍ରହ୍ମା ତଥାସ୍ତୁ କହି ଚାଲିଗଲେ | ସମୟ ଯାନ୍ତେ ରାଣୀ ଗର୍ଭବତୀ ହେଲେ | ରାଣୀ ମାଂସ ପିଣ୍ଡୁଳାଟିଏ ଜନ୍ମ ଦେଲେ | ପୁଅ ନୁହେଁ କି ଝିଅ ନୁହେଁ ଭାବି ରାଜା ରାଗରେ ତାକୁ ବାହାରେ ଫୋପାଡ଼ିଦିଅନ୍ତେ ସେଥିରୁ ମାଂସ ପିଣ୍ଡୁଳାଟି ଫାଟି ସେଥିରୁ ସୋରିଷ ପରି 60000 ପୁଅ ବାହାରିଲେ | ସେମାନେ ବଢ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲେ | ସେମାନେ ଖାଇ ଖାଇ ରାଜକୋଷ ଶୂନ୍ୟ କରିଦେଲେ | ସେମାନେ ମାଟି ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲେ | ଖାଉ ଖାଉ 3 ଭାଗ ଖାଇଦେଲେ ମାଟି | ସେଥିପାଇଁ 3 ଭାଗ ହୋଇଛି ସାଗର | #ସଗର ରୁ #ସାଗର |ଇନ୍ଦ୍ର ଚିନ୍ତିତ ହୋଇପଡ଼ିଲେ | ଏମାନେ ଏପରି କହିଲେ ସବୁ ଖାଇଦେବେ | 60000 ପୁଅ ଯଜ୍ଞ ଅଶ୍ୱ ଧରି ବୁଲୁଥିଲେ, ତାକୁ ଇନ୍ଦ୍ର ଚୋରାଇ ନେଇ କପିଳ ମୁନିଙ୍କ ଆଶ୍ରମରେ ଛାଡ଼ିଦେଲେ | ଏମାନେ କପିଳ ଋଷିଙ୍କ ଆଶ୍ରମରେ ଅଶ୍ୱକୁ ଦେଖି ମୁନି ଚୋରି କରିଛି ଭାବି ତାଙ୍କ ଦାଢ଼ି କୁ ଟଣା ଓଟରା କଲେ | କପିଳମୁନି ଅଭିଶାପ ଦେଲେ ସମସ୍ତେ ଭସ୍ମ ହୋଇଯାଅ, 60000 ପୁଅ ଭସ୍ମ ହୋଇଯିବାରୁ ପାଉଁଶ ଗଦାଟିଏ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା |ସେମାନେ ଋଷିଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ ଉଦ୍ଧାର କେମିତି ହେବୁ ? ମୁନି କହିଲେ ଗଙ୍ଗା ଯଦି ତୁମ ଉପରେ ପ୍ରବାହିତ କରେ ତେବେ ଯାଇ ମୁକ୍ତି ହେବ | ଚାରିପୁରୁଷ ବିତିଗଲା ସେମାନଙ୍କର ମୁକ୍ତି ହେଲାନାହିଁ | ସଗର ରାଜାଙ୍କ ପୁଅ ଅସମଞ୍ଜ, ଅସମଞ୍ଜଙ୍କ ପୁଅ ଅଂଶୁମାନ, ଅଂଶୁମାନ ଙ୍କ ପୁଅ ଦିଲ୍ଲୀପ, ଦିଲ୍ଲୀପଙ୍କ ପୁଅ ଭଗୀରଥ |ଭଗୀରଥ ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ଆଣିବା ପାଇଁ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଚଳାଇଲେ | ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ 12 ବର୍ଷ ତପସ୍ୟା କଲେ, ଗଙ୍ଗା ବିଷ୍ଣୁନଖ କୋଣରେ ଥିଲେ, ବିଷ୍ଣୁଙ୍କୁ 12 ବର୍ଷ ତପସ୍ୟା କଲେ, ସେଠାରୁ ମେରୁଶୂଳ ଋଷିଙ୍କ ପାଖରେ ଛାଡି଼ ଦେଇଛି ବୋଲି ବିଷ୍ଣୁ କହିଲେ , ମେରୁ ଙ୍କୁ 12 ବର୍ଷ ତପସ୍ୟା କରି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କଲେ , ମେରୁ କହିଲେ ମୁଁ ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ଶିବଙ୍କ ସହ ବିଭା ଦେଇଦେଇଛି | ଭଗୀରଥ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ତପସ୍ୟାକରି ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ମାଗିଲେ | ସେ କହିଲେ ମୁଁ ବାମନଙ୍କ ପାଦରେ ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ଦେଇଛି | ବାମନ କହିଲେ ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ମୁଁ ରଖିନପାରି ମେରୁ ବିଳ ରେ ଛାଡ଼ିଛି | ପୁଣି ମେରୁ ଚୁଳକୁ ଭଗୀରଥ ଗଲେ ଆଉ ତପସ୍ୟା କଲେ | ମେରୁ କହିଲେ ଐରାବତ ହସ୍ତୀ ମାଗିଆଣ | ଚାରି ଦାନ୍ତ ପ୍ରହାର କଲେ ମୁଁ ଦେଇପାରିବି | ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ପାଇବା ପାଇଁ ଭଗୀରଥ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ହସ୍ତୀ ଐରାବତର 12 ବର୍ଷ ସେବାରେ ଲାଗିଥିଲେ, 12 ବର୍ଷ ସେବାନ୍ତେ ଗଜ ଖୁସି ହୋଇ କହିଲା ମୁଁ ଯିବି ଯେ ଗୋଟେ ସର୍ତ୍ତରେ, ମୁଁ ମର୍ତ୍ୟକୁ ନେବି ଯଦି ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବି |ସେ ଆକାଶ ପାତାଳ ସମ୍ପର୍କ ଅସମ୍ଭବ ମନେ ହେବାରୁ ଲୋକେ ଗଜମୂର୍ଖ ଉଦାହରଣ ଦିଅନ୍ତି | ପୁଣି ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ତପସ୍ୟା କଲେ | ଐରାବତ ଦନ୍ତ ପ୍ରହାର କରନ୍ତେ 1 ଦାନ୍ତ ଭାଙ୍ଗିଗଲା | 3 ଦାନ୍ତ ବାହାରିପଡ଼ିଲା | ଗଙ୍ଗା ବାହାରିଲା ମେରୁକୁ ଭାଙ୍ଗି, 3 ଧାର ହୋଇ ଗଙ୍ଗା ବହିଲା | ଗଙ୍ଗକହିଥିଲେ ଯଦି ମୋ ଉଦ୍ଧତ ସହିପରିବ ତେବେ ଐରାବତ ମୋର ସ୍ୱାମୀ ହେବ ନହେଲେ ମା ଡାକିଲେ ଛାଡ଼ିବି ଐରାବତକୁ |ଗଙ୍ଗା ଐରାବତକୁ ଗଡ଼ାଇ ଗଡ଼ାଇ ନେଇଚାଲିଲେ, 5 ଟି ଜାଗାରେ ଲାଗିବାରୁ ପଞ୍ଚକଟକ ହେଲା | ଇନ୍ଦ୍ରପ୍ରସ୍ଥ, ଯମପ୍ରସ୍ଥ, ଜୟନ୍ତା , ବରୁଣବନ୍ତ , ହସ୍ତୀନା | ସମତଳ ଜାଗାକୁ ଆସିଗଲେ ଗଙ୍ଗା ପ୍ରବାହିତ ହୋଇ | ଐରାବତ ସେ ସମୟରେ କଣ୍ଠାଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇସାରିଲାଣି | ସେ ସମୟରେ ଐରାବତ ମା ବୋଲି ସମ୍ବୋଧନ କରି ମୋତେ ରକ୍ଷାକର ବୋଲି କହିଲା |

ଗଙ୍ଗା ତାକୁ ଛାଡିଦେଲେ, ଭଗୀରଥଙ୍କୁ ଶଙ୍ଖ ଟିଏ ଦେଲେ ଫୁଙ୍କିଫୁଙ୍କି ଚାଲ ବୋଲି କହିଲେ | ଆଗରେ ଭଗୀରଥ ପଛରେ ଗଙ୍ଗା ବହି ବହି ଅନୁସରଣ କରିଚାଲିଲେ | କଣ୍ଵ ଋଷି ବାଟରେ ଦେଖିଲେ ଗଙ୍ଗା କ୍ଷିପ୍ର ଗତିରେ ଆସୁଛନ୍ତି, ଆଶ୍ରମ, ଜୀବଜନ୍ତୁ ଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ଲାଗି ସେ ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ମନ୍ତ୍ର ବଳରେ ବୁନ୍ଦାଏ ଜଳ କରି ଚଳୁ କରିଦେଲେ |ଭଗୀରଥ ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ନଦେଖି ପୁଣି କଣ୍ୱ ମୁନିଙ୍କୁ 12 ବର୍ଷ ତପସ୍ୟା କରିଲେ | ହେ ମୁନିବର ବହୁ ତପସ୍ୟା କରି ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ଏତେ ଦୂର ଆଣିଛି, ଆପଣ ଗର୍ଭରୁ ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଲେ ମୋ ପିତୃପୁରୁଷ ଉଦ୍ଧାର ହେବେ |କଣ୍ୱ ମୁନି ସଂଶୟରେ ପଡ଼ିଗଲେ, କେଉଁ ଦ୍ୱାର ଦେଇ ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିବି, ଚକ୍ଷୁବାଟେ ଛାଡ଼ିଲେଲୁହ ବୋଲାଇବ, ଲିଙ୍ଗ ଦ୍ୱାରେ ଛାଡ଼ିଲେ ପରିସ୍ରା ହୋଇଯିବ, କର୍ଣ୍ଣ ଦ୍ୱାରରେ ଛାଡ଼ିଲେ ଗନ୍ଧ ହେବ, ମୁଖରେ ଛାଡ଼ିଲେ ଉଚ୍ଛିଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ, ନାକ ରେ ଛାଡ଼ିଲେ ସିଂଘାଣି ହୋଇଯିବ, ମଳଦ୍ଵାରେ ଛାଡ଼ିଲେ ବିଷ୍ଟା ହୋଇଯିବ, ବାଧ୍ୟହୋଇ ଜାନୁ କାଟି ଗଙ୍ଗାକୁ ବାହାରକୁ ଛାଡ଼ିଲେ , ଏଣୁ ଜାହ୍ନବୀ ନାମ ହୋଇଲା ଗଙ୍ଗାଙ୍କର | ସେଠୁ ବାହାରି ଶୁଣ୍ଢିଆଣି ହାଣ୍ଡି ଭିତରେ ଗଙ୍ଗା ରହିଗଲେ | ଶୁଣ୍ଢିଆଣିକୁ ବାର ବର୍ଷ ସେବା କରି ସେ ହାଣ୍ଡିର ସୁରା ଭିତରୁ ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ଆଣିଲେ |ସେଥିପାଇଁ ଗଙ୍ଗାଙ୍କ ଅନ୍ୟନାମ ସୁରାସୁରୀ |ଏହାପରେ ଗଙ୍ଗା ଆସି 60000 ଭାଇଙ୍କୁ ଉଧାରିଲେ, ଆଉ ପାପୀ କୂଳକୁ ଉଧାରିଲେ |

Source

The Ganges are considered the holiest water in the Hindu culture and the water from the Ganges are used for purification and worship. It took immense amount of time to create the English version, and no translator was helpful. I tried Google translator, ChatGPT, but hey, this is where technology has limitation - it can never match our natural intelligence. So why did I put so much of effort ? It reminded me my childhood - at bedtime we used to hear this kind of stories from Mom that created the faith and belief in the divine power, the ultimate peace of life. And it teaches so many morals, which are very necessary in life. I have included some good Wiki references, as well. For sure we all will realize the power at some point of life. If you want to have a feelings of how people worship the Ganges, then visit Haridwar or Varanasi. We visited Haridwar in 2018 when we went to Kedarnath about which I wrote on this post and these photos are from that time. I will post more on that, but the point is that, the more we get engaged with these divine rituals, it makes our belief stronger and takes away all stress. Yesterday was Janmashtami, the birthday of the Lord Vishnu ! May Lord Krishna's flute invite the melody of love into your life and bless you and your family with Health, Wealth, and Happiness.

copyrights @sanjeevm - content created uniquely with passion for #HIVE platform — NOT posted anywhere else! #HIVE is my only social diary - my blog is my life.

AI free content - do not loose your natural intelligence.