Pause for a Moment – About Everyday Life That Truly Matters (and Coffee That’s Actually Warm for Once)/Zatrzymaj się na moment – o codzienności, która naprawdę się liczy (i kawie wypitej choć raz na ciepło)

Pause for a Moment – About Everyday Life That Truly Matters (and Coffee That’s Actually Warm for Once)

Hi Ladies of Hive!

I don’t know about you, but in my world, life often feels like a sprint between soup and homework, between “Mom, I can’t find my sock!” and “Mom, he’s looking at me!”. Somewhere in the background there’s also studying, work, kids, the dog, and—oh right—me. Sometimes I feel like a chaos manager in yoga pants, smiling while handing out breakfast and defusing emotional bombs before 8 a.m.

But I’ve learned something important.

In the middle of all this madness, it’s worth it to pause. Sit down. Sometimes with a child. Sometimes with your partner. And sometimes with yourself—and a cup of tea you miraculously managed to drink while it was still hot. Because life isn’t made of perfectly checked-off to-do lists. It’s made of smiles, hugs, shared moments on the carpet, and those five minutes of peace when nobody’s crying... and nothing’s been spilled (yet).

Being a mom of four has taught me that everyday life is a constant improvisation. And me? I’m not perfect. But I’m real. Sometimes I’m exhausted, messy-haired, and rocking the eyeliner of a battle-worn pirate—but every day, I try to be here and now.

And no, it doesn’t always go smoothly. Sometimes I raise my voice. Sometimes I forget something. Sometimes I just flop onto the couch like a hero who barely survived the laundry monster. But then I take a deep breath, hug my kids, and remember—I’m exactly where I need to be.

Because kids don’t need perfect moms. They need us. The ones who listen, notice, hug… and cook pancakes even when they swore today was a “no-cooking” day (or at least try not to burn half of them).

I’ve also learned that change doesn’t happen overnight. It comes in small steps. Sometimes tripping over LEGO bricks. But every step gets us closer to the version of ourselves we want to be—as moms, as women, as humans.

So if today you feel like you’re not on top of things—welcome to the club. I’m not on top of things either. But I am on top of love. Presence. Kindness. And every day I try to let go of the unimportant to make space for what really matters.

So... take a sip of coffee (even if it’s lukewarm), sit beside your child, look into their eyes, and just be.

Sometimes, that’s all it takes to save the day.

With hugs and sarcastic love,
Patif2025

Zatrzymaj się na moment – o codzienności, która naprawdę się liczy (i kawie wypitej choć raz na ciepło)

Cześć, Ladies of Hive!

Nie wiem, jak u Was, ale u mnie życie to często bieganina między zupą a zadaniem domowym, między „mamo, nie mogę znaleźć skarpetki” a „mamo, on na mnie patrzy!”. A w tle gdzieś studia, praca, dzieci, pies i – no właśnie – ja sama. Czasem czuję się jak menadżer chaosu, który z uśmiechem na twarzy podaje śniadanie i rozbraja kolejne miny emocjonalne przed ósmą rano.

Ale nauczyłam się czegoś ważnego.

W tym całym zamieszaniu warto się zatrzymać. Usiąść. Czasem z dzieckiem. Czasem z mężem. A czasem z samą sobą i herbatą, którą magicznie udało się wypić jeszcze ciepłą. Bo życie nie składa się z idealnie odhaczonych zadań. Składa się z uśmiechów, przytuleń, wspólnych rozmów na dywanie i tych pięciu minut spokoju, gdy wszyscy są zajęci... i nikt jeszcze niczego nie rozlał.

Bycie mamą czwórki dzieci nauczyło mnie, że codzienność to nieustanna improwizacja. A ja? Nie jestem perfekcyjna. Ale jestem prawdziwa. Bywam zmęczona, rozczochrana i z nie do końca symetrycznym eyelinerem (czyli klasyka), ale codziennie próbuję być tu i teraz.

Nie zawsze mi wychodzi. Czasem krzyknę. Czasem zapomnę. Czasem po prostu padnę na kanapę jak bohater po epickiej walce z potworem z prania. Ale potem biorę głęboki oddech, przytulam dzieci i wiem, że jestem tam, gdzie trzeba.

Bo dzieci nie potrzebują idealnych mam. Potrzebują nas. Tych, które słuchają, patrzą, tulą i… robią naleśniki nawet, jeśli miały dziś nie gotować (a przynajmniej próbują nie spalić połowy).

Zrozumiałam też, że zmiany nie dzieją się nagle. Przychodzą małymi krokami. Czasem potykając się o klocki LEGO. Ale każdy ten krok przybliża nas do miejsca, w którym chcemy być – jako mamy, kobiety, ludzie.

Więc jeśli dziś myślisz, że nie ogarniasz – witaj w klubie. Ja też nie ogarniam. Ale ogarniam miłość. Bliskość. Uważność. I codziennie uczę się odpuszczać rzeczy nieważne, żeby zrobić miejsce na to, co naprawdę się liczy.

Także… weź łyk kawy (choćby letniej), usiądź obok dziecka, popatrz mu w oczy i po prostu bądź.

Czasem to wystarczy, by uratować cały dzień.

Z przytuleniem i ciętym żartem,
Patif2025