Moments of Silence, Captured/Zatrzymane w kadrze chwile ciszy

Moments of Silence, Captured

Sometimes words aren't needed — you just have to look down. Where others see weeds, I see poetry. Every petal, every drop of dew, every blade of grass is a love letter from the world, quietly whispering: “Pause. Breathe. Look.”

Today I wandered with no destination, and yet I found everyt

hing I needed. A blazing poppy, proud and alone among the stones — like a heart unafraid to beat loudly. Delicate vetch and wild bellflowers, their violet hue fighting the sunlight. A golden buttercup, like a child's smile shining even on a cloudy day.

Grass that no one planted, yet dances anyway. A quiet dandelion, ready to drift away with the wind. And between them — life. Full, silent, true.

I don't need faraway travels when treasures like these are right beside me. Nature doesn’t shout. It waits, patiently, for us to notice it again.

Today, I captured a few of those moments. For myself. For you.

Zatrzymane w kadrze chwile ciszy

Czasem nie trzeba słów, wystarczy spojrzeć pod nogi. Tam, gdzie inni widzą chwasty — ja widzę poezję. Każdy płatek, każda kropelka rosy, każdy źdźbło trawy to list miłosny od świata, który ciągle szepcze: „Zatrzymaj się. Oddychaj. Patrz.”

Dziś wędrowałam bez celu, ale znalazłam wszystko, co było mi potrzebne. Płonący mak, dumny i samotny pośród kamieni — jak serce, które nie boi się bić mocno. Delikatna firletka i dzikie dzwonki, których fiolet walczy z promieniami słońca. Złocisty jaskier jak uśmiech dziecka, co błyszczy nawet w pochmurny dzień.

Trawa, której nikt nie sadził, a mimo to tańczy. Cichy mlecz, gotowy odlecieć z wiatrem. A między nimi — życie. Pełne, ciche, prawdziwe.

Nie potrzebuję dalekich podróży, gdy mam takie skarby tuż obok. Natura nie krzyczy. Ona czeka, cierpliwie, aż znów ją zauważymy.

Zatrzymałam dzisiaj kilka takich chwil. Dla siebie. Dla Was.