A Little Boy and Big Feelings – On Friendship, Acceptance, and a Mother's Hopes /Mały chłopiec i wielkie sprawy – o przyjaźni, akceptacji i nadziejach mamy

A Little Boy and Big Feelings – On Friendship, Acceptance, and a Mother's Hopes

#LadiesOfHive #parenting #neurodiversity #reflections

Yesterday, our son Alex was invited to yet another classmate’s birthday party.
It’s not the first invite recently – and each one brings us more joy than words can truly express.
And next week… another party! This time, at a friend’s house outside of school.

And that? That means the world to us.

Because behind every birthday party there’s more than just cake and balloons.
It’s a sign that our son has friends. That he’s liked. That someone wants him around – not out of obligation, but because he’s a great kid.

And we know he is.
But we also know the world doesn’t always see that right away.

Alex faces his own challenges. He has his own uniqueness, his own way of being, his own hurdles.
And sometimes – as parents – we ask ourselves questions that keep us up at night.

Will he have friends?
Will someone invite him to play?
In a world that’s so quick to judge and label – will he find his place?

When you have a child with a disability, these questions burn a little deeper.
We want our child to be seen not for his struggles, but for who he truly is:
a warm, joyful, funny, sensitive, and... absolutely wonderful little boy.

It’s not always easy. Not everything comes naturally.
But every invitation, every laugh with friends, every “Hi Alex!” shouted with joy – feels like a ray of sunshine after a long winter.

I don’t know if we’re doing everything perfectly – does any mom ever know that for sure?
But what I do know is that we love him fiercely and we’re doing all we can to give him a strong start.
To surround him with people who truly see him.
To make sure he feels wanted, important, and… simply happy.

And you – mom, dad, friend – do you ask yourself these same questions sometimes?
Do you find your biggest hope is simply that your child will be liked?

Because sometimes, the greatest success is seeing your child smile at a friend’s birthday party.
Especially when there was once a time you weren’t sure that day would ever come.

Thank you for being here and reading our story.
We’re not alone.

Mały chłopiec i wielkie sprawy – o przyjaźni, akceptacji i nadziejach mamy

#LadiesOfHive #parenting #neurodiversity #reflections

Wczoraj nasz synek Alex po raz kolejny został zaproszony na urodziny kolegi z klasy.
To już któreś z rzędu zaproszenie – a każde z nich cieszy nas bardziej niż możemy wyrazić słowami. A w przyszłym tygodniu… kolejne urodziny! Tym razem u kolegi spoza klasy.

To dla nas ogromnie ważne.

Bo za każdą z tych imprez kryje się coś więcej niż tylko tort i balony.
To znak, że nasz syn ma kolegów. Że jest lubiany. Że ktoś chce go w swoim świecie – nie dlatego, że „trzeba”, tylko dlatego, że jest fajny.

A my wiemy, że taki właśnie jest. Ale wiemy też, że świat nie zawsze to widzi od razu.

Alex zmaga się ze swoimi trudnościami. Ma swoją wyjątkowość, swój sposób bycia, swoje wyzwania.
I czasem – jako rodzice – zadajemy sobie pytania, które potrafią spędzać sen z powiek.

Czy będzie miał przyjaciół?
Czy ktoś go zaprosi do zabawy?
Czy w świecie, który tak szybko ocenia i szufladkuje, znajdzie swoje miejsce?

Gdy ma się dziecko z niepełnosprawnością, te pytania są jeszcze bardziej palące.
Chcemy, by nasze dziecko było postrzegane nie przez pryzmat trudności, ale przez to, kim jest naprawdę:
pełnym ciepła, radości, humoru, wrażliwości i… absolutnie cudownym chłopcem.

Nie zawsze jest łatwo. Nie wszystko wychodzi od razu.
Ale każde zaproszenie, każdy śmiech z kolegami, każde „Cześć, Alex!” wypowiedziane z sympatią – to dla nas jak promień słońca po długiej zimie.

Nie wiem, czy robimy wszystko idealnie – bo która mama może mieć taką pewność?
Ale wiem jedno: kochamy go nad życie i robimy wszystko, by dać mu dobry start.
By miał wokół siebie ludzi, którzy go widzą takim, jakim jest.
By czuł się ważny, chciany i… zwyczajnie szczęśliwy.

A Ty, mama, tata, przyjaciel – też nosisz w sercu te pytania?
Też łapiesz się na tym, że najbardziej na świecie chcesz, by Twoje dziecko po prostu było lubiane?

Bo czasem największym sukcesem jest uśmiech dziecka na urodzinach kolegi.
Zwłaszcza wtedy, gdy kiedyś nie byliśmy pewni, czy ten dzień w ogóle nadejdzie.

Dziękuję, że tu jesteś i czytasz nasze historie.
Nie jesteśmy sami.